به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وبلاگ پرسه در ناسوت دل نوشت؛ در تصاویر زیر یک آزمایش ساده به نمایش گذاشته می‌شود که چگونگی شباهت نوشابه به اسید به خوبی نمایان می‌شود:

10 دقیقه بعد: 10 قاشق چای خوری شکر وارد بدنتان می‌شود، می‌دانید چرا با وجود خوردن این حجم شکر دچار استفراغ نمی‌شوید؟ چون اسید فسفریک، طعم آن را کمی می‌گیرد و شیرینی‌اش را خنثی می‌کند.

20 دقیقه بعد: قند خونتان بالا می‌رود و منجر به ترشح ناگهانی و یکجای انسولین می‌شود، کبدتان شروع می‌کند به تبدیل قند به چربی تا قند خون بیشتر از این بالا نرود.
 

 
40 دقیقه بعد: حالا دیگه جذب کافئین کامل شده، مردمکهای چشم گشاد می‌شود،

فشار خونتان بالا می‌رود و در پاسخ به این حالت، کبدتان قند را به داخل جریان خون‌‌ رها می‌کند.

گیرنده‌های آدنوزین مغز حالا بلوک می‌شوند تا از احساس خواب آلودگی جلوگیری کنند.

45 دقیقه بعد: ترشح دوپامین افزایش پیدا می‌کند و مراکز خاصی در مغز حالت سرخوشی ایجاد می‌کنند، تحریک می‌شوند. این‌‌ همان مکانیسمی است که در مصرف هروئین منجر به ایجاد سرخوشی می‌شود.

60 دقیقه بعد: اسید فسفریک موجود در نوشابه، داخل روده کوچک، به کلسیم، منیزیم و روی می‌چسبد.

متابولیسم بدن افزایش پیدا می‌کند. میزان بالای قند خون و شیرین کننده‌های مصنوعی، دفع هر چه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث می‌شوند.

مدتی بعد: کافئین در نقش یک داروی مدر (ادرار آور) وارد عمل می‌شود. حالا دیگر کلسیم و منیزیم و رویی که قرار بود جذب بدن شود، بیش از پیش از طریق ادرار دفع می‌شوند و به همراه آن مقادیر زیادی آب، سدیم و دیگر الکترولیت‌ها نیز از دست می‌رود.
 
مدتی بعد‌تر: کم کم آن غوغایی که در بدنتان ایجاد شده بود فروکش می‌کند و نوبت به افت قند می‌رسد.

در این مرحله یا خیلی حساس و تحریک پذیر می‌شوید یا خیلی کرخت و بی‌حال. حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده بودید دفع کرده‌اید، آبی که می‌شد به جای اسید و کافئین و شکر، حاوی مواد مفیدی برای بدنتان باشد. تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین می‌رود و شما هوس یک نوشابه دیگر می‌کنید.