قانون- خلیج فارسی که روزگاری حتی پذیرایی گله‌های بزرگ وال‌ها و نهنگ‌ها بوده امروزه به واسطه تردد نفتکش‌ها و کشتی‌های تجاری عظیم‌الجثه به محلی برای کشتار آبزیانی همانند دلفین‌های باهوش و دوست‌داشتنی تبدیل شده است که در این سال‌ها صدای آژیر خطر برای اینگونه‌های نادر در خلیج فارس در دهانه تنگه هرمز یک بار دیگر به صدا درآمده است.
 
سواحل شهرستان شرقی جاسک واقع در هرمزگان به نوعی ساحل بالادست تنگه هرمز که تنها راه اتصال خلیج فارس به اقیانوس‌ها و آبهای آزاد است محسوب می‌شود، از همین رو به دلیل تنگ شدن محل عبور و مرور و تلاقی مسیر آبزیان درشت و بزرگ همواره این بخش آبزیان در معرض خطر برخورد با کشتی‌ها و تورهای صیادان هستند که جراحات وارد اغلب منجر به مرگ دلفین‌ها و وال‌های کمیاب شده و پس از روزها لاشه‌های آنها به ساحل‌ به طور طبیعی به آب آورده می‌شود.
 
 سال 86 بود که مرگ دسته‌جمعی و مشاهده لاشه حدود 80 دلفین کمیاب و در معرض خطر انقراض در سواحل جاسک به یک باره دوستداران محیط زیست را در اغما و شک فرو برد و نگرانی‌ها را یک بار دیگر برانگیخت.
 
هر چند که پس از آن مرگ دسته جمعی که کماکان علت آن نامعلوم و غیرشفاف است، مرگ دلفین‌ها در این مقیاس مشاهده و گزارش نشده است، اما مشاهده لاشه‌های دلفین‌ها طی هر از چند گاه سبب شده است نگرانی‌ها به قوت خود در خلیج فارس و دریای عمان باقی بماند.
 
معمولا مشاهده لاشه آبزیان درشت و با وزن بالا از جمله دلفین‌ها در این فصل که به نوعی فصل آغاز صید است نیز در سواحل هرمزگان به ویژه سواحل شرقی آن بیش از پیش مشاهده می‌شود.
 
به نحوی که طی سال جاری در این منطقه لاشه دو قطعه دلفین مشاهده و گزارش شده است.
 

مجید وفادار مدیر کل حفاظت محیط زیست هرمزگان روز پنج‌شنبه ضمن تایید خبر مشاهده یک قطعه دلفین در ساحل جاسک طی روزهای گذشته در این راستا به خبرنگار فارس در بندرعباس گفت: به دلیل آغاز فصل صید در آبها و سواحل دریای عمان، معمولا صیادان سنتی با هدف شناسایی مسیر گله‌های ماهی‌ اقدام به تعقیب و ردیابی حرکت دلفین‌ها در دریا می‌کنند که این امر سبب بروز سوانح و خطراتی برای خود دلفین‌ها نیز می‌شود.
 
وی با بیان اینکه هر ساله در این ماه‌ها تلفاتی برای این گونه‌های در معرض خطر در سواحل شمالی خلیج فارس و دریای عمان مشاهده می‌شود، اضافه کرد: طبق گزارش اداره حفاظت محیط زیست شهرستان جاسک واقع در شرقی‌ترین بخش استان، طی روزهای گذشته برای دومین بار در سال جاری لاشه یک قطعه دلفین دیگر از نوع پوزه بطری با وزن تقریبی حدود 200 و طول سه متر در ساحل روستای بیاهی واقع در 160 کیلومتری مرکز شهرستان دیده شده است.
 
مدیرکل حفاظت محیط زیست هرمزگان با بیان اینکه این گونه‌ها در معرض انقراض هستند، اضافه کرد: متاسفانه به دلیل تردد بیش از معمول شناورها در این فصل که متاثر از زمان صید است دلفین‌ها جراحاتی برمی‌دارند که در اثر برخورد با شناورها و تورهای صیادی است.
 
تاکنون در تصاویر مخابره و مشاهده از لاشه‌های دلفین‌ها در خلیج فارس بیشترین مبحثی که قابل توجه است زخمی بودن و جراحت‌دار بودن لاشه‌هاست که این امر در نوع خود می‌تواند قابل بررسی و حتی منجر به اتخاذ روش‌های پیشگیرانه نیز باشد.
 

 

خبرنگار فارس در شهرستان جاسک با همکاری اداره محیط زیست این شهرستان موفق به دریافت تصاویری از لاشه دلفین سه متری پوزه بطری در ساحل بیاهی که طی روزهای گذشته به ساحل آمده، شده است که دیدن آن خالی از لطف نیست.
 
در این تصاویر وجود جراحات و زخم‌ها قابل مشاهده است و از این طریق می‌توان گفت که بیشتر مرگ دلفین‌ها در خلیج فارس به دلیل وارد آمدن ضربات و جراحات است.

 دلفین مذکور از نوع پوزه ‌بطری معمولی و از شناخته شده‌ترین عضو خانواده دلفین‌سانان و از گونه دلفین‌هایی است که به وفور در آکواریوم‌های دنیا جهت عملیات نمایشی به کار گرفته می‌شود.
 
دلفین پوزه‌بطری معمولی بزرگ‌جثه‌ترین گونه‌ گروه دلفین‌های با پوزه منقار شکل است.
 

آن‌ها در آب‌های معتدل و گرمسیری زمین زندگی می‌کنند و تنها در قطب‌ها دیده نمی‌شوند.
 
همه دلفین‌های پوزه ‌بطری پیشتر با نام علمی (T. truncatus) خوانده می‌شدند که به تازگی به دو گونه با نام‌های (T. truncatus) و (T. aduncus) تقسیم شده‌اند.
 
با آنکه هر دوگونه در گذشته دلفین پوزه ‌بطری نامیده می‌شدند، پژوهشگران بسیاری برای این گونه دلفین پوزه‌ بطری معمولی را به کار می‌برند تا با دلفین پوزه ‌بطری گرمسیری اشتباه گرفته نشود.
 
به دلیل تفاوت‌های ژنتیکی فراوان در میان اعضای این گونه، تعدادی از دانشمندان بر این باورند که در میان خود دلفین‌های پوزه‌بطری معمولی نیز چندین زیرگونه وجود دارند.
 
این نوع دلفین از نقطه نظر پراکندگی در اکثر اقیانوس‌های جهان و خلیج فارس وجود دارد با وزنی در حدود 250 تا 600 کیلوگرم طولی معادل دو تا چهار متر و ردیف دندان‌هایی که در هر آرواره از 22 تا 26 دندان تشکیل شده است.
 
این گونه تقریبا هر دو سال یک بار بچه‌دار می‌شود و دلفینی به طول یک متر و وزنی معادل 37 کیلوگرم را به مدت یک سال با شیر مادر تغذیه می‌کند و طول عمری معادل 26 تا 30 سال دارد