او درباره سقوط آزاد خود از هلی کوپتر می گوید: " معمولا در مانورهای بین المللی از ما دعوت می کنند که برنامه داشته باشیم و این عملبات چهارمین باری محسوب می شد که با سازمان هلال احمر همکاری داشتیم. در عملیات های گذشته هیچوقت اجازه پریدنم از بالگرد را نمی دادند که دلیل آن هم میزان خطر چنین کاری بود. با این حال من این بار هم درخواست کردم که بتوانم همچون سایر اعضای گروه از بالگرد سقوط آزاد داشته باشم که ابتدا مخالفت شد اما در نهایت گفتند که باید یک تست بدهم و اگر موفق شوم می توانم روز مراسم با بانجی از بالگرد بپرم. "

 

 

احمدی ادامه می دهد: " یک روز پیش از مراسم، در یکی از پایگاه های هلال احمر در شهریار عملیات بانجی را با موفقیت انجام دادم و قرار شد که قسمتی از برنامه مانور سازمان باشم اما در روز مراسم در حالی که قرار بود ساعت 13 از بالگرد بپرم گفتند که امکان چنین کاری وجود ندارد، هر چند با پیگیری های لازم ساعت 16/30 توانستم در ورزشگاه آزادی با یک طناب از بالگرد پایین بپرم.

او از سخت ترین مرحله سقوط آزاد خود می گوید: " این عملیات خطرناک ترین کاری بود که تا کنون انجام داده بودم، چون بیش از همیشه نیاز به دقت داشتم و کوچکترین اتفاق ، می توانست برایم حادثه آفرین باشد. سخت ترین قسمت کار وقتی بود که باید کش را از پاهایم جدا می کردم و به کمرم می بستم تا به صورت ایستاده فرود بیایم . این کار باید در زمان کوتاهی انجام می شد تا قبل از فرود بالگرد با جا به جا کردن کش ها به شکل ایستاده قرار می گرفتم در غیر اینصورت ممکن بود که به پره های بالگرد برخورد کنم. "

 

احمدی حدود 15 متر زیر بالگرد بود، کاری که شاید تجسم کردن آن هم آنقدرها آسان نباشد، " از زمان پرش تا پایان عملیات حدود 7 دقیقه طول کشید اما این دقایق هیجان انگیز ترین لحظه های زندگی ام محسوب می شد. و توانستم در این مدت کوتاه پرشی موفق را داشته باشم. من در زندگی ام و در ورزش بانجی سه بار از هیجان جیغ کشیدم؛ یکی حدود چهار سال پیش بود که در افتتاحیه دکل گنجنامه همدان هیجان زده شدم و دیگری دو سال بعد پرش بانجی سه نفره همزمان بود که باز هم در همدان انجام شد و ما توانستیم رکورد جهانی را بزنیم هر چند این رکورد ثبت نشد و آخرین باری هم که از هیجان جیغ زدم مربوط به یکی دوهفته پیش است که از بالگرد پریدم."

 

 

احمدی که پیش از این ژیمناست بوده و حتی در دوره ای به عضویت تیم ملی ووشو بانوان هم در آمده، درباره این که چگونه با ورزش آشنا شده است، می گوید: حدود 6 سالم بود که به ژیمناستیک آمدم و از هفت سالگی عضو تیم ملی بودم تا این که در 18 سالگی در این رشته بازنشست شدم چون دختران در این رشته زود بازنشست می شوند .من هم مجبور شدم ژیمناستیک را کنار بگذارم و پس از آن رشته های زیادی مانند شیرجه، کونگفو و ووشو را تجربه کردم . برای دوسال هم عضو تیم ملی ووشو بودم اما در نهایت این رشته ها نتوانستند من را جذب کنند.

 

 

او پس از آن که ووشو را کنار گذاشت ،دست به کارهای باورنکردنی مثل پریدن از هواپیما، و... زد،تابستان گذشته بود که برای اولین بار سقوط آزاد را از هواپیما تجربه کرد، کاری که تا آن روز هیچ دختری پس از انقلاب در ایران انجام نداده بود.

 

احمدی در این باره می گوید: " تصمیم داشتم از هواپیما بپرم هر چند سقوط آزاد در ایران برای همه امکان پذیر نیست اما من با چند نفر دیگر که آن ها هم پرنده بودند، به فرودگاه رفتیم و گفتیم که می خواهیم ثبت نام کنیم اما خودمان هم امید نداشتیم کسی با ما تماس بگیرد. بر خلاف تصورمان ، یک روز تلفن کردند و گفتند اول شهریور به فرودگاه کلاله برویم. وقتی به این منطقه رسیدیم، گروه ما سه روز در فرودگاه ماند و در این مدت من 4 پرش انجام دادم البته هواپیما آنقدر که باید ، بالا نرفت دلیلش هم نداشتن امکانات موردنیاز بود برای همین من از ارتفاع 2 هزار پایی پریدم که سقوطم 8 ثانیه طول کشید."

 

 

سقوط آزاد احمدی از سوی هواپیمایی کشور به عنوان اولین دختری که پس از انقلاب از هواپیما پریده ، ثبت شده است: "پیش ازاین تجربه پاراگرایدر هم داشتم اما راستش این ورزش برایم آنقدر که باید هیجان انگیزی نبود. من سقوط آزاد را خارج از ایران آموزش دیدم 3 ساعت تجربه تونل باد داشتم و بعد تصمیم گرفتم که درایران هم این تجربه را داشته باشم و وقتی قرار بود از هواپیما بپرم حتی خلبان هم فکر می کرد که در آخرین لحظه منصرف می شوم اما تصمیم خودم را گرفته بودم،‌ هر چند زمان سقوطم چند ثانیه بیشتر طول نکشید اما زیباترین مناظر را در همین لحظه کوتاه دیدم."

 

این ورزشکار که سابقه پارکور را در کنار دیگر فعالیت های ورزشی خود دارد و دانشجوی تربیت بدنی است او درباره وضعیت تحصیلی اش توضیح می دهد:" خیلی وقت ها نمی توانم در کلاس ها ضور داشته باشم و تا کنون مجبور شده ام که سه مرتبه واحد فوتسال را بگیرم و استادم راضی نمی شود که در کلاس نباشم و نمره بگیرم. اما ورزش را دوست دارم و برایم مهم است که در این رشته فارغ التحصیل شوم."

 

 

مهسا احمدی 23 ساله که در سال 91 روزهای پر کاری را پشت سر گذاشته است می خواهد امسال هم متفاوت تر ازپیش ظاهر شود: " سال گذشته برایم سال بسیار خوبی بود و اتفاقات باورنکردنی را پشت سر گذاشتم. امیدوارم امسال هم بتوانم کارهای هیجان انگیز بیشتری را انجام بدهم و خودم را ثابت کنم."